تازه داشتم چشم و گوش به دنیای دوران خودم باز میکردم که شروع جنگ ، در کشورم رخ داد کسانیکه در این زمانه اغتشاش میکنند جنگ آن دوران را ندیده اند که با چه زجری روزها را سپری میکردیم تمام لحظات را در استرس و اضطراب و نگرانیها گذر کردیم ، هشت سال جنگ کم نبود ؟! گذر روزهای پر زجر و شکنجه بالاخره گذشت و حال قدر زندگی را بهتر می فهمیم ، بس که خاطرات آن روزها تلخ بود دگر طاقت یاد آوری را ندارم حتی با دیدن قطعه ای از فیلمهای آن دوره ؟! آنانی که براحتی دست به اغتشاش میزنند کمی از حال آن روزهای ما را درک کنند، هرگز همچین کاری نمیکنند، چون تحمل یک ساعت از آن دوره های سختی جنگ و ویرانی را ندارند . متاسفانه انسان سرکش هست تا به آسایش و راحتی میرسد ، به ناسازگاری رو می آورد چه خوب است ظرفیتمان را بالا ببریم و بدانیم که آسایش و آرامش حکمت خداوند هست و قدر این دو نعمت را بدانیم. .
